Religia i wierzenia w Japonii(część 1)

こんばんは(Konbanwa)~! ^-^ 
Dobry wieczór~! ^-^

Ostatnio byłam trochę zajęta, dlatego przez pewien czas nie pojawiło się nic nowego. Dziś jednak jestem przygotowana~! Z racji tego, że temat, który wybrałam jest dosyć obszerny, poniższą notkę ukażę w dwóch częściach.

Zatem przed Wami część pierwsza, zapraszam do czytania~! 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Znaczna liczba osób w Japonii praktykuje dwa nurty religijne- shintoizm oraz 

buddyzm(Japończyk rodzi się shintoistą, a umiera jako buddysta.)

Shinto, czyli inaczej religia głosząca wiarę w istnienie wielu bogów(wielobóstwo jak kto woli),jest głęboko zakorzenioną religią w tradycji Japonii. Bogowie shinto, zwani kami, to święte duchy, które przenikają wszystko, co istnieje. Zgodnie z wierzeniami, cesarz jest potomkiem bogów, a ludzie po śmierci sami stają się kami. Mnie osobiście urzekły leśne duchy zwane kodama. Zamieszkują one stare i ponad stuletnie drzewa i pojawiają się przed wybranymi ludźmi, którzy zgubili drogę w lesie. Ponoć ścięcie drzewa, w którym mieszka kodama przynosi nieszczęście.

Kodama w postaci starszej kobiety.

Duszki kodama(w takiej formie przedstawione są w filmie "Księżniczka Mononoke".)

Jednym z ważniejszych bóstw shinto jest Amaterasu- japońska bogini słońca. Mitologia japońska mówi, że zesłała ona na ziemię swego wnuka Ninigiego, który zaś dał początek rodowi cesarskiemu.

Zdjęcie przedstawiające Amaterasu

Shinto stało się państwową religią w okresie Meiji (epoka światłych rządów, 1868-1912). Skoro już o tym wspomniałam, był to czas panowania cesarza Mutsuhito, gdzie obalony został szogunat- system zarządzania krajem w dawnej Japonii, gdzie władzę sprawował naczelny shogun, czyli wódz, generał. Stanowisko to było dziedziczone przez ród Tokugawa, który panował w Japonii wcześniej w epoce Edo(1603- 1868), ale o tym w innej notce. W każdym razie, po obaleniu szogunatu, Kraj Kwitnącej Wiśni przeszedł szybką modernizację, jednocześnie zyskując silną pozycję w Azji Wschodniej.

Tak wyglądał cesarz Mutsuhito:

Wróćmy jednak do głównego tematu.

W religii shinto ludzie szukają wsparcia poprzez modlitwę w domu lub w świątyni. Po raz pierwszy do świątyni shintoistycznej, rodzice przynoszą swoje niemowlę, aby pomodlić się w jego intencji(można to porównać do naszego chrztu.) Dziecko ubierane jest wtedy w białe ubranko, zaś jego mama przywdziewa na siebie odświętne kimono.

Po ukończeniu pierwszych 100 dni życia dziecka, Japończycy świętują w gronie rodzinnym. Jest to tak zwana uroczystość okuizome. Kolejną, ciekawą rzeczą jest to, że gdy dziecko skończy rok życia, to specjalnie na tę okazję zakłada mu się na plecy duży placek ryżowy owinięty chustą w taki sposób, by tworzył plecak. Jeśli dziecko zrobi kilka kroczków z jego ciężarem, uznaje się to za dobrą wróżbę.

Następnym, istotnym etapem w życiu Japończyka jest święto Shichi-Go-San dla siedmio-, pięcio- i trzylatków, które odbywa się 15 listopada. Dzieci są wtedy wystrojone i poubierane w kimona i wraz z rodziną modlą się o zdrowie oraz dobrobyt. Po błogosławieństwie, dzieciaki wychodzą ze świątyni z dużymi torbami wykonanymi z papieru. Są na nich obrazy żurawi oraz żółwi symbolizujące długie życie. A co mają w torbach, spytacie? Słodycze~! Masę słodyczy~! (Ale mają fajnie,nie~? ^-^)

Czyż te maluchy nie są kawaii~?(urocze)

Kolejnym, ważnym etapem jest oczywiście ślub.
Ceremonia w świątyni odbywa się w sposób bardzo tradycyjny. To niezwykle piękne wydarzenie i zaprasza się na nie przede wszystkim najbliższe osoby z rodziny. W trakcie udzielania ślubu przez kapłana, odbywają się modlitwy, potem składana zostaje przysięga małżeńska, wspólne picie sake(trzykrotnie), wymiana obrączek(zakładanych na serdeczny palec u lewej ręki), a na koniec błogosławieństwo i wymiana podarunków z nowożeńcami. Potem organizuje się wesele, na które zaproszeni są już także przyjaciele, znajomi z pracy i inne osoby.

W Japonii z okazji dnia ślubu daje się w prezencie kopertę z pieniędzmi(shugi bukuro). Zazwyczaj jest to około 30 000 jenów, czyli 1000 złotych.

Poniżej tradycyjny japoński strój ślubny. Panna młoda w białym kimonie(może ono ważyć nawet kilkanaście kilogramów, także nie ma wcale tak łatwo). Pan młody w biało-czarnym kimonie. Widzicie ten biały wyhaftowany znaczek na jego rękawie? To znak godła rodowego.

Przejdźmy dalej. Może teraz coś bardziej o świątyni. 

Sama świątynia nie jest zbyt wielkich rozmiarów. Przed głównym budynkiem świątynnym, gdzie znajduje się bóstwo, stoi brama zwana torii. Często jest ich kilka, a pierwsza z nich może być oddalona nawet o kilka kilometrów od świątyni. Zazwyczaj są one pomalowane na czerwono lub pomarańczowo z elementami czerni, dzięki czemu są łatwo widoczne z daleka. Zdarza się, że świątynia położona jest w trudnym do znalezienia miejscu, ale jeżeli będziemy szli mijając kolejne torii, w końcu dotrzemy do celu.

Torii prowadzące do świątyni Fushimi Inari Shrine w Kyoto.

Brama torii prowadząca do świątyni shintoistycznej na wyspie Miyajima.

Na zdjęciu poniżej kawałek świątyni Itsukushima Shrine na wyspie Miyajima, w prefekturze Hiroszima. 

Kolejny element to miejsce, w którym należy obmyć ręce i twarz wodą, zanim przekroczy się główne wejście świątyni.

Charakterystyczną cechą są posągi zwierząt przed głównym budynkiem. Z reguły są to wilki, psy lub połączenie tych dwóch zwierząt z lwem. Podobnie, jak w chińskiej kulturze, o czym wspominałam już w poprzedniej notce, mają one za zadanie strzec domu, w tym przypadku świątyni i znajdującego się w nim bóstwa.

Zanim Japończycy pomodlą się do bóstwa, oznajmiają mu swoją obecność,  uderzając jeden raz w gong(suzu)za pomocą spuszczonych, kolorowych lin. Potem wrzucają monetę do skrzyni(zwykle jest to moneta 5-jenowa), następnie wykonują serię pokłonów i klaśnięć. Ich ilość zależna jest od konkretnej świątyni, ponieważ są one bardzo różnorodne. Dodam jeszcze, że do wnętrza świątyni wchodzi się tak naprawdę bardzo rzadko, jedynie przy ważnych okazjach, takich jak ślub.

Najbardziej znaną,j zabytkową świątynią japońską jest Złoty Pawilon w Kyoto.
Poniżej zdjęcie.

Dalej~

Tabliczki z życzeniami, które pozostawia się na terenie świątynnym.

Na terenie świątynnym często można też dostrzec beczki z sake.

Poniżej zdjęcia stelażu na omikuji- tak zwane świątynne wróżby, które często nabywa się przed podróżą. Jeśli wróżba jest niepomyślna, pozostawia się ją na terenie świątyni na takim właśnie stelażu.

Drugim wierzeniem dominującym w Japonii jest buddyzm pochodzący z Indii. Na pewno każdy z Was coś o nim kiedyś słyszał. Buddyzm(inaczej "Nauka Przebudzonego")opiera się na chęci życia w zgodzie, bez jakiegokolwiek cierpienia i medytowaniu. Odrzuca się istnienie Boga i dąży ku oświeceniu. Buddyści oprócz tego wyznają "Szlachetną Ośmioraką ścieżkę", która składa się z ośmiu części. Wierzą także w reinkarnację, czyli ponowne narodziny na świecie. Według buddyzmu istnieje 6 krain i w jednej z nich możemy się odrodzić:

1. Bogowie.
2. tytani,
3. ludzie,
4. zwierzęta,
5. głodne duchy,
6. piekło.

Buddyzm został wprowadzony przez Indian w VI wieku naszej ery i w tym samym wieku dotarł on do Chin i Korei, a przez te dwa kraje również i do Japonii. Ostatecznie uznano buddyzm za religię państwową, choć z początku kłócił się on z shinto i doszło do pewnych konfliktów. Obecnie natomiast praktykowane są obie religie.

Najczęściej spotykanym i jednym z najważniejszych symboli buddyzmu jest tak zwane "Koło Dharmy". Odnosi się ono zarówno do koła życia, czyli samsary, jak i do nauczania Buddy Śakyamuniego, o którym mówi się, że puścił w ruch koło Dharmy(był założycielem buddyzmu).

Zdjęcie Koła Dharmy:

Świątynia buddyjska, podobnie jak świątynia shintoistyczna ma dosyć małe rozmiary. Do jej elementów należy budynek główny, sala wykładowa, pagoda i ogromna, drewniana brama, która zastępuje torii.

Pagoda

Najprostszym typem budowli buddyjskiej jest stupa, w której przechowywane są szczątki oświeconych nauczycieli. Stupy są bardzo bogato zdobione, a każdy jej element ma symboliczne znaczenie. 

Stupa

Daibutsu- jeden z największych posągów Buddy w Japonii w mieście Kamakura.

Popularnym bóstwem buddyjskim jest Jizo, o którym pisałam już w ciekawostkach w jednej z poprzednich notek. Przypomnę, że bóstwo to jest patronem noworodków, nienarodzonych dzieci i kobiet w ciąży. 

Może teraz coś o sutrach. Otóż są to buddyjskie księgi, w których spisane są nauki Buddy. Najważniejszym spisem sutr jest "Kanon mahajany". Mahajana z kolei jest kierunkiem w buddyzmie, który został wyodrębniony w I w. p.n.e(trochę trudno się w tym połapać. ^-^'')

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Trochę edytowałam ten post i dodałam więcej informacji na temat buddyzmu.
Co prawda, wciąż są małe niedociągnięcia, ale myślę, że jest ok. Mimo wszystko, jeśli znajdziecie gdzieś jakieś błędy, dajcie znać. 

Spóźnioną część drugą umieszczę 10 listopada.

おやすみ(Oyasumi~)
Dobranoc~